ایران، خانه‌ی مشترک ما؛ سیاست برای مردم، نه بر مردم

سمیه کریمی-صدای نکا؛محمدعلی نوبخت فرماندار ساری ایران، خانه مشترک ماست؛ سرزمینی که قرن‌ها ایستاده، رنج دیده، افتخار آفریده و امروز بیش از هر زمان دیگری به ما نیاز دارد. موقعیت جغرافیایی این سرزمین، از جمله عناصر مهمی است که طی سده‌های متمادی و در شرایط گوناگون، جایگاه خود را حفظ کرده است.

در شرایط کنونی، نه خشونت، نه جنگ، نه حذف و نه هیاهو، راه‌حل مسائل پیچیده ما نیست. آینده ایران از مسیر گفت‌وگو، هم‌افزایی، مردم‌باوری و سیاست‌ورزی مسئولانه عبور می‌کند. ایران‌باوران؛ بازوان نرم توسعه اند.

این افراد کسانی‌اند که فارغ از جناح، قوم، زبان و سنت، دل در گرو ایران دارند؛ نه حامی خشونت‌اند و نه مروّج نفرت، بلکه خواهان تحولی آرام، عقلانی و مشارکتی‌اند.

این دایره متنوع، همان پشتوانه اجتماعی توسعه است که باید صدایش شنیده شود. آنان نه صرفاً ناظر یا رأی‌دهنده، بلکه صاحبان واقعی وطن‌اند.

وطن، بستر اصلی شکل‌گیری هویت ملی، سرمایه‌های اجتماعی و منابع مادی است و هم‌وطنان، کنشگران اصلی بهره‌برداری از این ظرفیت‌ها در مسیر پیشبرد توسعه پایدار به شمار می‌آیند‌ اما در روزگار پرتلاطم امروز، پرسشی بزرگ پیش روی ماست: مسیر توسعه، ترمیم شکاف‌ها و ساختن آینده‌ای روشن از کجا می‌گذرد؟ پاسخ، ساده اما عمیق است: *از دل مردم*. رشد و پیشرفت، تنها با ساخت جاده و ساختمان معنا نمی‌یابد؛ بلکه با ساخت اعتماد، عدالت، کرامت و مشارکت مردمی تحقق پیدا می‌کند.

مردم‌محوری، نه یک شعار که ضرورتی ملی است؛ ضرورتی که باید نه در سطح حرف و بیانیه، بلکه در متن ساختار سیاست‌گذاری، برنامه‌ریزی و اداره کشور نهادینه شود.

امروز بیش از هر زمان، باید از دل هیاهو و التهاب، صدای عقلانیت، امید و همبستگی را شنید. ایران، خانه همه ماست؛ خانه‌ای که اگر شکاف بردارد، سقف آن بر سر همگان فرو می‌ریزد.

این خانه را نمی‌توان با دیوارهای قطور و سیاست‌های یک‌جانبه نگه داشت؛ خانه را باید با اعتماد، شفافیت، صداقت، مشارکت واقعی و مردم‌باوری مستحکم کرد.

از سوی دیگر، سیاست‌ورزی مسئولانه باید دوباره معنا پیدا کند؛ سیاست‌ورزی‌ای که از هیجان‌های زودگذر فاصله بگیرد، به مردم پاسخ‌گو باشد و منافع ملی را فراتر از منافع گروهی و جناحی ببیند.

ما امروز بیش از همیشه نیازمند یک گفتمان ملی هم‌افزا هستیم؛ گفتمانی که با وطن و هم‌وطن، بر ساز همدلی، عقلانیت و همبستگی، آزادی و نقادی، مدارا و رواداری بکوبد و جای همه صداها و دیدگاه‌ها محفوظ باشد؛ از نسل دیروز تا فردای جوان.