دهیار روستا کاوان آهنگر با درجه دهیاری ۲ در مازندران، با وجود کارنامه‌ای درخشان در پروژه‌های عمرانی با مشارکت مردمی و بودجه‌های میلیاردی در سال‌های اخیر، یک و نیم سال است که پیگیر ارتقای درجه دهیاری روستای خود است.
تاریخ انتشار : چهارشنبه ۸ مرداد ۱۴۰۴ - ۷:۵۹
کد خبر : 12485

مریم حسین‌پور، دهیار روستا کاوان آهنگر با مدرک کارشناسی مدیریت بازرگانی و سابقه دو سال دهیاری (و پیش از آن عضویت در شورای روستا)، در گفتگو اختصاصی با سمیه کریمی-صدای نکا از چالش‌ها و دغدغه‌های بی‌شمار خود برای توسعه روستا سخن گفت.

وی ادامه داد: روستایی با ۱۱۱۶ نفر جمعیت و ۳۶۴ خانوار، در حال حاضر دارای درجه دهیاری ۲ است که بیش از یک سال و نیم برای ارتقای درجه دهیاری روستا به استانداری مراجعه و تاکنون موفق نشده ام.

با دست خالی روستا را ساختیم، اما مسئولان در عمل حمایت نمی‌کنند

حسین مور که دغدغه‌ی اصلی‌اش بهبود وضعیت روستا و رفع مشکلات زیرساختی نظیر فرسودگی تیرهای برق، تکمیل پروژه‌های نیمه‌تمام آبرسانی و ساماندهی رودخانه فصلی است، با گلایه‌هایی از عدم همکاری مسئولان مربوطه و بروکراسی‌های اداری، خواستار توجه جدی به وضعیت روستاست.

هر ماه یک بار با استانداری تماس می‌گیرم»

دهیار روستا کاوان آهنگر با اشاره به پیگیری‌های خود می‌گوید: ماهی یک تا دو بار بابت همین ارتقای درجه دهیاری با استانداری‌ مراجعه ولی هنوز به نتیجه‌ای نرسیده‌ام.» این در حالی است که بودجه سال گذشته روستا نزدیک به ۴ میلیارد تومان و سال قبل از آن ۲ میلیارد تومان بوده است.

وی در خصوص تامین بودجه جاری روستا گفت: «شش ماه بودجه تامین شده نداریم. به دلیل درجه دهیاری روستا (درجه دو)، ماهانه ۶۵ تا ۷۰ میلیون تومان بودجه داریم که با این درآمد ناچیز و بدون حمایت‌های دولتی، کار کردن بسیار دشوار است.»

مشارکت مردمی، راهکار نجات روستا

دهیار روستا با افتخار به مشارکت بالای مردم در اجرای پروژه‌ها اشاره کرد: «تمامی پروژه‌های عمرانی ما در دو سال گذشته تا به الان، با مشارکت ۱۰۰ درصدی مردمی انجام شده است.

حسین پور با بیان اینکه روستا درآمد خاصی ندارد و تنها اقدام ما برای درآمدزایی، درخواست یک دستگاه بیلبکو تا هم اشتغال‌زایی و هم درآمدی برای روستا شود که این درخواست تاکنون به نتیجه نرسید و حتی دستگاه مورد نظر نیز تحویل داده نشده است.

پروژه‌های عمرانی: از جدول‌گذاری تا ساماندهی رودخانه

او به برخی از پروژه‌های انجام شده و در حال انجام اشاره کرد: «سال گذشته ۷۰۰ متر جدول‌گذاری دو طرف خیابان مواصلاتی که در واقع اداره راه باید انجام می‌داد، با مشارکت مردم صورت گرفت.

وی تاکید کرد که مردم علاوه بر پرداخت هزینه جداول، پول زیرسازی و جابه‌جایی تیرهای برق را نیز خودشان تامین کرده‌اند.

او با اشاره به تامین بودجه ادامه داد: «برای یک پروژه آسفالت که بنیاد مسکن چهار سال پیش ۱۵۰ میلیون تومان اعتبار برای ۲۰۰ متر آن اختصاص داد، تنها ۲۰ متر آسفالت شد و بقیه آن به دلیل مشکلات اداری و اوراق بهادار به تعویق افتاد.»

این دهیار یکی از بزرگترین مشکلات روستا را  نهر کشاورزی عنوان کرد و گفت: «این نهر سه کیلومتر و ۱۵۰۰ متر طول دارد و در خیابان اصلی روستا واقع شده است با وجود پیگیری از مدیریت بحران، فرمانداری، بخشداری و حتی استانداری، هنوز به هیچ نتیجه‌ای نرسیده‌ایم.

گلایه از نهادهای دولتی: «برق، مخابرات و بنیاد مسکن، گلوگاه توسعه»

دهیار این روستا از عدم همکاری ادارات برق، مخابرات و بنیاد مسکن به شدت گلایه داشت و به فرسودگی تیرهای برق مربوط به دوران قبل از انقلاب اشاره کرد و  گفت: با توجه به قرارداد با پیمانکار برای تعویض ۷۰۰ متر خط فشار ضعیف، به ۱۵ تا ۱۶ تیر برق جدید نیاز داریم.

حسین پور ادامه داد: مدیرعامل اداره برق استان موافقت کرد که ۹ تیر برق و سیم کابل را بدهد، اما بقیه هزینه‌ها از جمله دستمزد پیمانکار بر عهده ماست که با درآمد ماهانه ۷۰ میلیون تومان، تامین ۷۰۰ میلیون تومان هزینه برای ما غیرممکن است و متاسفانه هنوز این مشکل رفع نشد.

او در حوزه مخابرات و اینترنت اظهار داشت: «دو سال پیش درخواست فیبر نوری دادیم و قول اجرا را به ما دادند، اما عملی نشد. همچنین سه سال است که برای نصب دکل مخابراتی پیگیر هستیم و حتی ملک را به شرط عدم ادعای مالکیت به آن‌ها دادیم، اما هنوز دکل نصب نشده است.»

آب روستا و چالش‌های زیست‌محیطی:

در بخش آب، خانم حسین‌پور وضعیت را خوب ارزیابی کرد و گفت: «خوشبختانه مشکل آب نداریم؛ دو سه سال پیش لوله‌کشی‌ها را به‌روز کردیم و شش میلیارد و پانصد میلیون تومان هزینه شد مردم در عقب‌نشینی‌ها و جابه‌جایی‌ها نیز همکاری کردند.»

اما در بحث زباله، دهیار روستا با مشکلات متعددی دست و پنجه نرم می‌کند. او توضیح داد: «در روستا زباله جمع‌آوری نمی‌شود و مردم مجبورند زباله‌های خود را با ماشین شخصی به شهر ببرند. با اینکه با دو سرویس‌کار قرارداد بستیم که هفته‌ای دو بار زباله‌ها را جمع‌آوری کنند و ماهانه چهار میلیون تومان به هر کدام بپردازیم، اما به دلیل مشکلات مالی و نبود بودجه، این امر ناممکن شده است.»

وی با اشاره به اینکه بیشتر زباله‌های روستا شامل پسماندهای خشک است، ابراز امیدواری کرد که با آموزش و مدیریت پسماند، وضعیت بهبود یابد.

نهرهای فصلی و خطر سیلاب:

یکی از نگرانی‌های اصلی حسین‌پور، خطر سیلاب ناشی از نهرهای فصلی است با انتقاد از عدم همکاری مسئولان در مهار این نهرها گفت: «زمانی که سیل می‌آید، آب وارد خانه‌های مردم می‌شود و با مشکلات بسیار مواجه می شوند.

وی خاطرنشان  کرد:  تمام زیرساخت‌های آب، برق و گاز با همکاری مردم انجام شد، اما متاسفانه مسئولان به تعهدات خود عمل نکرده‌اند.»

او تاکید کرد که مهار این نهرهای فصلی و جلوگیری از سیلاب، از نصب دکل مخابراتی و حتی تامین برق نیز مهم‌تر است، زیرا مستقیما با زندگی و امنیت مردم در ارتباط است.

دهیار روستا کاوان آهنگر قائم‌شهر در پایان خواستار توجه ویژه مسئولان به حل مشکلات زیرساختی روستا شد و ابراز امیدواری کرد که با پیگیری‌های مداوم و حمایت بیشتر، بتواند گام‌های موثرتری برای توسعه روستا بردارد.

ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 0 در انتظار بررسی : 0 انتشار یافته : ۰
  • نظرات ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیران سایت منتشر خواهد شد.
  • نظراتی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
  • نظراتی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نخواهد شد.