سیاست خارجی،ویترین وحدت یا واگرایی داخلی یک کشور است

سمیه کریمی-صدای نکا؛ محمدعلی نوبخت فرماندار ساری ایران عزیزمان در یکی از حساس ترین مقاطع دیپلماتیک خود قرار دارد.

در این مقطع، چیزی که بیش از هر سلاح یا سند سیاسی قدرت می‌آفریند، *همبستگی ملی و همشنوی جریانات سیاسی* است.

در بزنگاه هایی که سرنوشت یک ملت رقم می‌خورد، دیگر رقابت‌های جناحی و مجادلات لفظی نمی‌تواند جایگزین عقلانیت ملی شود.

امروز که ایران اسلامی در مسیر حساس و پیچیده ای از تعاملات بین المللی قرار دارد چیزی فراتر از ابزار سیاسی نیاز است: *همبستگی ملی، درک متقابل سیاسی و صدای واحد در سیاست خارجی.*

اینکه جریانات مختلف سیاسی کشور با رویکردهای متفاوت فکری، در میدان منافع ملی کنار یکدیگر قرار گیرند و نه روبروی هم نشانه بلوغ سیاسی و اجتماعی ما است.

رقابت درونی اگر با احترام به اصول ملی و اخلاق سیاسی همراه باشد، موتور محرک پیشرفت است؛ اما در شرایط حساس *هم‌افزایی، هم‌گرایی و همشنوی سیاسی* باید جایگزین *تخریب سیاسی* شود. سیاست خارجی عقل محور، برخواسته از ملتی محترم و با کرامت، همدل و هماهنگ است که می‌تواند در جهان پرتلاطم امروز راهی به سوی امنیت، توسعه و عزت پایدار باشد.

این مسیر از *گفتگو با جهان* آغاز می شود اما از *گفتگو با مردم*، شنیدن خواسته های آنها و احترام به خردجمعی می‌گذرد.

افکار عمومی قوی و منسجم، حتی دشمنان یک کشور را وادار به محاسبه دقیق تر و احتیاط بیشتر می‌کند.

در مذاکره ای که با حمایت همه جانبه جریانات داخلی همراه باشد، تیم مذاکره کننده از پشتوانه ای قوی تر، زبان مطمئن‌تر و فضای مانور بیشتری برخوردار خواهد بود.

این وحدت درونی، توان مقاومت در برابر فشارهای خارجی و بازی های سیاسی رقیبان منطقه‌ای و جهانی را افزایش می‌دهد.

سیاست خارجی، *ویترین وحدت یا واگرایی داخلی* یک کشور است؛ تفرقه در درون، تضعیف در بیرون را به دنبال دارد.

•راهکارهایی برای همشنوی سیاسی در شرایط فعلی:

*۱_تشکیل حلقه های مشورتی بین جناح ها با تمرکز بر سیاست خارجی و منافع ملی.*

*۲_تقویت گفتگوی درون نخبگانی به جای منازعات رسانه ای و جناحی.*

*۳_ایجاد سازوکارهای رسمی برای بازتاب نگرانی ها، دیدگاه ها و پیشنهادات جناح های مختلف به دولت و دستگاه دیپلماسی.*

*۴_حمایت رسانه ها از ادبیات گفتگویی، نه تقابلی.*

امروز بیش از هر زمان دیگر، ایران به یک صدای قدرتمند، متعادل، محترم و ملی نیاز دارد.

دیپلماسی نیرومند، بدون پشتوانه همبستگی داخلی، صدایی لرزان خواهد بود. ما می‌توانیم به جهان نشان دهیم که ملت ایران حتی با تنوع دیدگاه ها در برابر مسائل ملی یکدل و یکصدا است.

اگر امروز نوبت *هم صدایی و همشنوی* است فردا نوبت *هم‌بختی و افتخار ملی* خواهد بود.