آوای خزر – ابراهیم حاتمی: ماجرای سیزده بدر امسال محلی از مشاجرات مجازی اهالی دین و دنیا شده است، عده ای می گویند با توجه به تقارن این روز با بیست و یکم‌ماه رمضان و شهادت حضرت علی علیه السلام باید حرمت این روز و روزه داران و سوگواران آن حضرت نگه داشته شود.

این حرف، کاملا درست و منطقی است اما آیا چاره کار در تعطیلی تفرج گاه ها و بستن پارک هاست؟ برخی استانها بدون نظر وزارت کشور و دولت در خبرگزاری ها اعلام کردند که در روز ۱۳ تفرج گاهها و پارک ها بسته است و شروع فعالیت از ساعت ۱۷ می باشد.

این اطلاعیه ها از سوی برخی کنشگران فضای مجازی تبدیل به یک دوگانه سازی عرب و عجم یا دیندار و بی دین شد در حالی که این دوقطبی سازی درست نبود تا اینکه احمد وحیدی وزیر کشور بستن پارک ها در ۱۳ فروردین را تکذیب کرد.

اما در چنین مواردی چه باید بکنیم ؟ اگر در جایی دین و دنیا به هم رسیدند و حکم مشخصی وجود ندارد تا مردم تکلیف خود را بدانند چه باید کرد؟

به نظرم ۱۳ بدر امسال جزو منطقه الفراغ است ، منطقهالفراغ قلمروی از دین است که حکم شرعی معینی ندارد. طبق نظریه منطقهالفراغ، دین در برخی مسائل اجتماعی، حکمی صادر نکرده و به حاکم اسلامی اجازه داده است که با در نظر گرفتن ضوابطی و با توجه به نیازهای هر زمان، حکم و قانون وضع کند.

صدور حکم حکومتی، یکی از اختیاراتی است که بر اساس مبانی حکومت اسلامی برای والی و رهبر سیاسی جامعه یا ولی فقیه به رسمیت شناخته شده است و در قانون اساسی هم نهادینه شده اما آیا در مورد یک موضوعی مثل ۱۳ بدر می توان از رهبری هزینه کرد؟ قطعا نه !

با این مقدمه رانده شده به نظرم در چنین مواردی بایستی به “قانون” تاکید کنیم و آن را فصل الخطاب بدانیم، هیچ جای قانون نگفته که پارک ها و تفرج گاهها در چنین ایامی بسته شود البته اگر تصمیم نهایی مسئولان (شورای تامین)باشد قابل اجراست (مثل ایام کرونا) اما چون تبعات اجتماعی دارد دنبال آن رفتن هزینه های اجتماعی هم دارد.

اما قانون برای حرمت شکن و روزه خوار حد تعیین گرده است ، اگر کسی در این روز در انظار عمومی روزه خورد یا حرمت شکنی کرد قانون می تواند با او برخورد کند خواه در پارک باشد یا تفرج گاه یا داخل شهر ، لذا به نظرم اگر بجای بستن پارک و تفرج گاه نظارت را گسترده تر و قانون را محور قرار می دادیم بهتر بود و مردم هم مشارکت بیشتری می کردند ، قطعا مردم عزیز ما هم آگاه به مسائل دینی و شرعی هستند و حرمت ائمه را هم تاکنون همین مردم نگه داشتند .

پرواضح است که سلیقه ها و خواست های مردم را فقط با قانون می شود مدیریت کرد وگرنه هیچکس یا حکومتی نمی تواند در شئونات زندگی تک تک افراد اجتماع ورود کند یا آن را به سمت دلخواه هدایت کند، نمی شود به مردم گفت مثلا تا ظهر بخوابید و ظهر به بعد بروید ، یا تا فلان ساعت بروید به بعدش نه ، یا امسال ۱۳ نروید فلان روز بروید ، بایستی به مردم آگاهی و اختیار داد ، خود دین هم دنبال همین است.

انتهای پیام/